လိုက္ပို႔ေပးျခင္းနဲ႔ ခံစားမႈ
၁၂နာရီခြဲ အသုဘအိမ္မွ ကားထြက္ေတာ့မည္ျဖစ္ပါသျဖင့္
ကားေပၚတြင္ ေနရာအသီးသီးယူၾကေနေလပီ
ထိုအထဲတြင္ က်ေနာ္လဲအပါအဝင္ပါသည္။ ကားေပၚတြင္
ေနရာရသူမ်ားရိွသလို မရသူမ်ားလဲအသီးသီးရိွၾကသည္။
က်ေနာ္သည္လဲ ေနရာတစ္ခုရလိုက္ေသာေၾကာင့္
ထိုေနရာတြင္ထိုင္ကာ ကားထြက္မဲ့အခ်ိန္ကို
ေစာင့္ေနမိသည္။
မသာတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္ဆိုသည့္အတို
အသုဘ လိုက္ပိုျခင္းသည္ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္း
ဆယ္ခါသြားျခင္းနဲ႔ ကုသိုလ္ ရျခင္းက အတူတူ
ျဖစ္ေၾကာင္း စကားပံုရိွသည္မွာ တကယ္
အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ေၾကးစည္ တီးသံေၾကာင့္ ေ႐ွ႕ဆံုးမွ ကားက
စတင္ထြက္ခြာေလသည္။
ၿပီးေနာက္တစ္စီးပီး တစ္စီး ထြက္ခြာၾကသည္မွာ
ေနာက္ဆံုးကားလဲပဲထြက္ခြာေလပ
က်ေနာ္သည္လဲ ေနာက္ဆံုးကားတြင္ ထိုင္ကာ
လိုက္ပါလာခဲ့မိသည္။
ဆံုးသြားတဲ့ေကာင္ေလးသည္ က်ေနာ္အိမ္နဲ႔မ်က္ေစာင္း
ထိုးအိမ္ကျဖစ္သည္။
သူဆံုးသည့္ေန႔တြင္ သူ႔၏အသက္မွာ ၂၂ပဲရိွေလသည္။
က်ေနာ့္အထက္ေတာ့ ၂ႏွစ္ခန္႔ႀကီးသည္။
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ဆံုးေသာေၾ
တစ္ခုလံုး ႏွေျမာေနၾက႐ွာသည္။
ဆံုးသြားေသာအစ္ကိုႀကီးသည္ထိ
ဆံုးသားေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အစ္မေတြ
အစ္ကိုေတြ သည္လဲ အရမ္းခ်စ္ၾက႐ွာသည္။
အေဖအေမဆိုမေျပာနဲ႔ ညီကိုေမာင္ႏွမေတာင္အဲေလာက္
ခ်စ္ေနမွေတာ့ မိဘဆိုရင္အတိုင္းထက္အလြန္ေပ
ဗ်ာ။
ထူးဆန္းသည္က သူဆံုးသည့္ေန႔သည္ ၂၀၁၅
ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပသည့္ တနဂၤေႏြ ေန႔ တြင္
ဆံုးသြားျခင္းျဖစ္သည္။ မေသခင္နာရီပိုင္း
မွာလဲ မဲရံုကို အနီေရာင္ အက်ၤီ ဝတ္ပီး မဲထည့္ခဲ့ေသးသည္။
ျပန္လာမွ အေမာေဖာက္ပီးဆံုးသြား႐ွာေလသ
ကားသည္ ေရေဝး ကိုစတင္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပီ
လူေတြလူေတြ အမ်ားႀကီး ငိုသူကငို
ဝမ္းနဲသူကဝမ္းနဲနဲ႔ ေရေဝး တစ္ခုလံုးအျပည့္ႏွက္ေနၾကသည္
ကားရပ္ေသာအခါ ကားေပၚကလူမ်ားအသီးသီး
ဆင္းၾကသည္။
က်ေနာ္လဲပဲ သူတို႔နည္းတူ ကားေပၚမွဆင္းလိုက္သည္။
. ထူးဆန္းသည္ေျပာရမလား သခၤ် ိဳင္း ေျမကိုစနင္း
ပီဆိုသည္နက္ တခုခုခံစားလိုက္ရလို မသိစိတ္က
လႈံ့ေဆာ္လိုက္သလားခံစားမိသည
သလိုလိုႀကီး ။ဒါလဲ မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး အသဘုပို႔တိုင္း
လူတိုင္းအလိုလို ခံစားမိၾကမွာပါ အေသခ်ာပင္ျဖစ္သည္။
အေလာင္းကိုမူ အေဆာင္(၂)တြင္ ထားရိွေလေသာေၾကာင့္
လိုက္ပို႔သူမ်ားအကုန္လံုးအေ
က္ုယ္စီသြားၾကေလသည္။
ငိုသံမ်ားကေတာ့ သုသာန္ တစ္ခုလံုး
ျပည့္ႏွက္ေနေလသည္။
က်ေနာ္သည္ အေလာင္းရိွရာကို ေရာက္ဖို႔အတြက္
လူၾကားထဲမွမနည္းတိုးကာ သြားရေလသည္။
အေလာင္း၏ေခါင္းရင္း၌ ေသဆံုးသူ
အစ္ကိုႀကီး၏ ဓာတ္ပံု ကား ခမ္းနားထည္ဝါ
စြာ အေလာင္းလာၾကည့္သူမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ေနဟန္ရိွ
ေလသည္။
" သား ..... ရယ္ အေမ့ကိုထားခဲ့ပီလား
...သား....ရယ္ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ။
... အေမသာ ေသလိုက္ခ်င္တယ္ သား...."ဟု
အန္တီငိုေနတာကိုျမင္ရင္း က်ေနာ္ေတာင္ မ်က္ရည္ဝဲလာ
မိသည္။
ငိုခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းခ်
မ်က္လံုး ထဲ၌မ်က္ရည္မ်ားျပည့္အိုင္ေန
အို ငါ့မိသားစုက ဒီလိုသာျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါလဲငိုမိအမွန္
အခုေတာင္ သူစိမ္းေတာင္မွ ငိုခ်င္ေနပီဆိုေတာ့
ပရိသတ္ႀကီးလဲ ထိုနည္းတူဝမ္းနည္မိမွာဧကန္မ
. ဘယ္သူ မဆို ၾကံဳရမယ္
........ဒါက သဘာဝတရားပဲလို႔ ေျဖသိမ့္လိုက္သည္။
တေန႔မွာ စာေရးဆရာသည္လဲ ေသမည္။
..စာဖတ္သူပရိသတ္ထဲတြင္လဲ မေသမဲ့သူမ်ား
မရိွႏိုင္ပါေလ။
" ေမာင္ေလး .....အမတို႔ကိုထားခဲ့ပီလား
မထားခဲ့ပါနဲ႔. "ဟု အမအႀကီးဆံုးကငိုလဲငို
အေလာင္းကိုလဲ ေခါင္းထဲပိတ္လိုက္ပီ။
ဟိုဘက္ ကပ္လ်က္ခန္းတြင္လဲ ထိုနည္းတူစြာ
ငိုယို သံမ်ားနဲ႔ျပည့္နက္ေနေလသည္။
.. .. အသုဘလိုက္ပို႔ရင္ သံေဝဂရသည္လို႔
ေ႐ွးလူႀကီးေတြေျပာခဲ့သည္အမွ
ငိုယို ၾကသည္မ်ားကိုၾကည့္ရင္း ဝမ္းနည္းမိသလို
သံေဝဂတရားလဲရမိသည္။
"...... အိုငါလဲတေန႔ေသရမွာပါလား"ဆို
ရမိသည္။
.အေလာင္းကို မီးသၿဂိဳဟ္ မည့္အခန္းကို
ယူေဆာင္ဖ္ု႔အတြက္ျပင္ဆင္ေနၾ
အေဖအေမ အစ္ကိုအစ္မ ေတြသည္
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘယ္လို ခံစားရမည္လို
ပရိသတ္မ်ားထင္ပါသလဲ။
က်ေနာ္ထင္သည္က သူတို႔အရမ္းကို
နာက်င္လိမ့္မည္ သူတို႔ခံစားရဲ႕အသိမွာ
ငါ့သားေလးကို မီးသၿဂိဳဟ္ ေတာ့မည္။
ဒါပီးရင္ဘယ္ေတာ့မွမျမင္ရေတာ
ေနာက္ဆံုးငါ့သားေလးကို ထားခဲ့ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိ
ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မျမင္ေတာ့ဘဲ ဒီေနရာထားခဲ့
ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိက သူတို႔အတြက္ ခံစားရမွာမွာ
အရမ္းကိုျပင္းထန္ေနလိမ့္မည္
ပရိသတ္မ်ားလဲ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ပါ။
ကိုယ့္ခ်စ္ခင္ရသူကို အဲလိုေနာက္ဆံုးထားခဲ့ေတာ့မယ
ဆိုတဲ့အသိ ဝင္ရင္ဘယ္လိုခံစားရမလဲဆိုတာ
ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႔သိေလာက္ပါတယ
ေသဆံုးတာဟာ သဘာဝလို႔စိတ္ကေျဖႏိုင္ေပမဲ့
မီးသၿဂိဳဟ္ ဖို႔ သယ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ထားခဲ့ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိ အရမ္းကိုခံစားရခက္လွပါသည္။
ေသဆံုးသူ ၏မိသားစု အေလာင္းနားက မခြာဘဲ
အေလာင္းကို ဆြဲထားၾကေလသည္။
အမျဖစ္သူသည္ " ေမာင္ေလးကို မထားခဲ့ႏိုင္ဘူး"ငိုယိုကာ မီးသၿဂိဳဟ္ မည့္အခန္းထိ ငိုယိုကာ
လိုက္သြားေလသည္ကို ျမင္ရေသာ က်ေနာ္သည္
င္ုခ်င္စိတ္က္ု ခ်ဳပ္ထိန္းလိုက္ရျပန္သည္။
အေလာင္းကို မီးသၿဂိဳဟ္ မဲ့အခန္းထဲ ထည့္လိုက္ေလပီ။
အသုဘ လာပို႔သူမ်ားလဲ အိမ္ျပန္ ဖို႔အတြက္
ကားေပၚကို ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ တက္ျကေလပီ။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ေသဆံုးသူ၏မိသားစုသည္
ဝမ္းနည္းမႈနဲ႔ ျပန္လာၾကသည္။
သူတို႔ျပန္လာေပမဲ ့ သူတို႔ေျခေထာက္မ်ားသာ
ေ႐ွ့ကို္ု ဦးတည္ေနေပမဲ ့ သူတို႔၏ မ်က္ႏွာမ်ားမွာ
သမင္ လည္ျပန္ သကဲ့လို႔ ေနာက္ကိုပဲျပန္ လွည့္ ၾကည့္
ေနၾကပံုမွာ ျမင္ရသူအဖို႔ ရင္နင့္စ႐ာေကာင္းလွေပသည္။
သူတို႔သည္ မီးသၿဂိဳဟ္ တဲ့အခန္းကို ပဲလွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ေႏုၾ
အထိုအသိမွာ ငါတို႔သည္လဲ တေန့က်ရင္
ကိုယ္ခ်စ္႐သူမ်ားကို ထားခဲ့ရမွာပဲ။
ခံႏိုင္ရည္ေရာရိွပါ့မလားထို
ပရိသတ္မ်ားေရာခံႏိုင္ရည္ရိွ
ပီးပါပီု
ု
စာေရးသူ ......ေလာင္ေလာင္အင္း
Credit-ရမၼာေျမမွစေန
