သဘက္စားတဲ့ရြာ
®®®®®®®®®®®®®®®®
ျမန္မာနိုင္ငံအလယ္ပိုင္း l
ဒလက္ဝေက်း
ရြာေလးတြင္ဦးဘေမာင္ နွင့္ ေျမး
မျမနွစ္တို႕ေနထိုင္ႀကေလသည္…
ဦးဘေမာင္ငယ္စဥ္က ပုဂၢလိကပိုင္
သေဘၤာေမာင္းခဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖ
ေလသည္…………
'' အဘိုးထမင္းစားျပီးျပီလားဟင္
'' မစားရေသးပါဘူးကြယ္ သမီးကိုေစာင့္ေနတာ ''
'' သမီးလဲ ယာထဲမွာအလုပ္ရႈပ္ေနတာနဲ႕
ုျပန္မလာျဖစ္ေသးတာပါ အဘိုး''
'' ေအးပါသမီးရယ္ ''
'' အဘိုးဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ ''
'' ေအာ္ အဘိုးငယ္စဥ္ကအေႀကာင္း
ေလးေတြစဥ္းစားေနတာပါသမီးရယ္
'' သူမ်ားေတြကေျပာက်တယ္ အဘိုးငယ္
ငယ္က အရမ္းဆိုးတာပဲဆို ဟုတ္လားဟင္
'' ဟုတ္တယ္သမီးရဲ႕ ''
'' အဘိုးရဲ႕အေမကအလိုလိုက္ခဲ့တယ
အဘိုးလိုခ်င္တာရွိရင္ နွစ္ခါမပူစာရဘူးေလ အဲဒါေႀကာင့္
အရမ္းဆိုးတာေပါ့ကြယ္ l ေက်ာင္းကို
လဲတစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႕ထြက္ခဲ့တ
ျပီးေတာ့ ထန္းရည္ေလးတျမျမ l
ႀကက္ကေလးတသသနဲ႕ေပါ့ကြယ္ l
အဘိုးကႀကက္တိုက္တာအရမ္းဝါသန
ႀကီးတယ္ကြဲ႕ ''
'' ႀကက္ဝိုင္းသြားဖို႕ပိုက္ဆံ အိမ္ကေပး
ရင္ေပးမေပးရင္ရွိတဲ့ပစၥည္းခ
ေတာ့တာပဲ ''
'' ေနာက္က်ေတာ့ မိဘေတြက
ေျချငိမ္ေအာင္အိမ္ေထာင္ခ်ေပ
လိုက္တာေပါ့ကြယ္ ''
'' သမီးတို႕အဘြားနဲ႕အိမ္ေထာင္က
ျပီးေျချငိမ္သြားတယ္ l ေနာက္ေတာ့
ရန္ကုန္ကေနအထက္ပိုင္းကိုတက္
သေဘၤာမွာ သေဘၤာသားအျဖစ္ အဘိုး
လိုက္ခဲ့တယ္ ''
'' အထက္အညာဘက္ကိုအဘိုး
သြားလာဖူးတာေပါ့ေနာ္''
'' ဒါေပါ့ကြယ္ အဲဒီအခ်ိန္က
ေရေႀကာင္းခရီးသြားလာျခင္းက
သိပ္မတြင္က်ယ္ေသးဘူးေလ ''
္'' အဘိုးအထက္အညာဘက္က
စုန္းl ေအာက္လမ္း တို႕ေပါတယ္ဆို
ဟုတ္လားဟင္ ''
'' ဟိုအရင္ဆိုရိုးစကားရွိတယ္သမ
ရြာတစ္ရြာမွာပညာသည္ ၄ ေယာက္
အနည္းဆံုးရွိတယ္တဲ့ အထက္ဘက္မွာ
ေပါတာမဟုတ္ပါဘူး ေဒသအသီးသီး
မွာရွိပါတယ္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့
အဲဒီအယူေတြ မရွိသေလာက္ကို
ျဖစ္သြားပါျပီကြယ္ ''
'' အဘိုးသရဲl တေစၧေတြျမင္ဖူး
လားဟင္ ''
'' မျမင္ဖူးေပမဲ့ အဘိုးရဲ႕ဆရာတစ္ေယာက္
ေျပာျပဖူးတယ္''
'' အဲဒီအေႀကာင္း သမီးကိုေျပာျပ
ပါလားဟင္ ''
'' ေအးေအး နားေထာင္ေနာ္ ''
ကိုဘေမာင္တစ္ေယာက္
မျမေမနွင့္အိမ္ေထာင္က်ျပီးေ
အထက္နွင့္ေအာက္ စုန္ဆန္ဆင္းသည့္
ပုဂၢလိကသေဘၤာတြင္သေဘၤာသား
အျဖစ္လိုက္ပါခဲ့ေလသည္………
သေဘၤာဆလင္မွာ အသက္၅၀ခန္႔
ရွိ၍ အရပ္အေမာင္းေကာင္း၍
ခန္႕ညားေသာဥပဓိရုပ္ရွိျပီး စိတ္သေဘာ
ထားေကာင္းမြန္ေလသည္………
'' အဘ ဒီသေဘၤာမွာဆလင္ျဖစ္တာ
ႀကာျပီလားဗ်''
'' အနွစ္ ၂၀ ရွိျပီကြဲ႕ ''
''သေဘၤာသားေတြေျပာတာႀကားတာ
အဘက ေဆးဆရာတစ္ေယာက္ဆို
ဟုတ္လားအဘ ''
'' အင္း ဟုတ္ပါတယ္ ''
'' အဘကပေယာဂေတြလဲကုတယ္ဆို''
'' ဟုတ္တယ္ကြဲ႕''
'' အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြေျပာျ
လားအဘ ''
'' ငါ့ကိုတစ္ခါတုန္းက
ညအခ်ိန္မေတာ္ႀကီးရြာက
ပေယာဂကုဖို႕လာပင့္တယ္ကြဲ႕
ငါလဲလိုက္သြားတာေပါ့ တပည့္ ၁ ့
ေယာက္နဲ႕ ………
ဟိုေရာက္ေတာ့ လူနာက
ပူလိုက္တာ………ပူလိုက္တာလို႕
ေအာ္ျပီး ဟိုလွိမ့္ l ဒီလွိမ့္ျဖစ္ေနတယ္
ႀကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ကိုယ္မွာ
အနီေရာင္ႀကိဳးနဲ႕ လုပ္ထားတဲ့
ပိုက္ကြန္တစ္ခုကရစ္ပတ္ထားတယ
'' ငါလဲပံုမွန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာသိ
တယ္ အဲဒါေႀကာင့္ အထက္ဆရာ
ေတြသံုးတဲ့ ေဆးကတ္ေႀကးနဲ႕ကိုက္ျဖတ္
လုိုက္တယ္ ''
'' ပိုက္ကြန္ေတြအကုန္ျဖတ္လိုက္
လူနာလဲျငိမ္က်သြားတယ္ ''
''ရြာသူႀကီးကငါ့ကိုေျပာတယ္
သူတို႕ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာသိလား
ေမးတယ္ ''
'' ငါလဲနဲနဲေတာ့ရိပ္မိပါတယ္ဆို
လိုက္တယ္ ''
'' သူတို႕က ဘယ္သူေတြမို႕လို႕လဲအဘ ''
''ပရေလာကသားေတြေပါ့ကြယ္ ''
''ရြာသူႀကီးကေျပာျပတယ္ သူတို႕က
'ေဝမာနိက ျပိတၲာဘံုသားေတြျဖစ္ေႀကာင္း
ေပါ့ကြယ္ တစ္ကယ္ေတာ့သူတို႕ေတြကလဲ
''ငရဲ l တ္ိရိစ႓ၧာန္ l ျပတၲာ l အသူရကာယ္
ဆိုတဲ့ အပါယ္ ၄ဘံုသား
ထဲမွာပါတဲ့ ေန႕စံ l ညခံရတဲ့
ျပိတၲာေတြေပါ့ကြယ္ ''
'' ေအာ္ ဟုတ္လား ''
'' သန္းေခါင္မတိုင္ခင္မွာ ငါတို႕ကို
ေနရပ္လိုက္ပို႕ေပးတယ္ေလ
ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႕ ေငြဒဂၤါးေတြေတာင္ ကန္ေတာ့လိုက္
ေသးတယ္ သူတို႕ကေတာ့
ဝဋ္ေႀကြးေပးဆပ္ဖို႕သြားရတယ္
'' စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲအဘရယ္''
'' ေနာက္ထပ္ တေစၧနဲ႕ပတ္သက္
ျပီးေတာ့အေႀကာင္းအရာေလး
ရွိရင္ေျပာျပေပးပါလားအဘ''
'' အင္း ငါေဆးပညာေတြမတတ္ခင္
တုန္းက ႀကံဳခဲ့ရတာေလးေျပာျပမယ္''
'' တစ္ေန႕ရြာတစ္ရြာကို
ႏြားဖိုးေငြေတာင္းရေအာင္
ငါတစ္ေယာက္ထဲသြားခဲ့တယ္
ခရီးကလဲေဝးတယ္ေလ တစ္ညအိပ္ျပီး
ေနာက္တစ္ေန႕ ညေနပိုင္းမွငါျပန္လာ
ခဲ့တယ္ ''
'' ေမွာင္ရီသမ္းတဲ့အခ်ိန္ေရာက္
ရြာတစ္ရြာကိုလွမ္းျမင္လိုက္
ငါလဲေရေတာင္းေသာက္ဖို႕ႀကံျပ
ရြာဆီအေရာက္သြားတာေပါ့ ''
''ရြာထိပ္ေရာက္ေတာ့
မီးဖိုတစ္ဖိုဖိုျပီး ေဘးနားမွာလူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕
တယ္ ငါလဲအနားကပ္သြားတာေပါ့''
''ျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ နားရြက္ကားကား l မ်က္လံုးျပဴးျပဴး l
လ်ွာႀကီးကအျပင္ထြက္ျပီး l အစြယ္ေတြနဲ႕
သဘက္ႀကီးတစ္ေကာင္ေလ မီးဖိုေဘးမွာ
ထိုင္ေနတာေတြ႕တယ္ ''
'' ငါလဲအမွတ္တမဲ့ဆိုေတာ့ လန္႕သြားတာေပါ့ လန္႕သြားတာနဲ႕
ပါးစပ္ကလဲဘုရားစာရြတ္မိတယ္ ''
''ဣိပိေတာ ဘဂဝါလို႕ဆိုေတာ့
သူက မျဖံဳဘူး ''
'' ငါလဲေနာက္ဆံုးႀကံရာမရတဲ့အဆံ
သမၺဳေဒၵဂါထာရြတ္လိုက္မိတယ္
အဲဒီမွာသဘက္ႀကီးကလက္ကာျပတယ္
ငါလဲဆက္ရြတ္တာေပါ့ ေနာက္ေတာ့
သူကရြာထဲကိုဝင္ေျပးတယ္
ငါလဲဆက္လိုက္တာေပါ့ ေနာက္ဆံုး
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲဝင္ေျပးတ
ငါလဲပါးစပ္ကရြတ္ရင္းလိုက္ဝင
ေနာက္ဆံုးေတာ့သူလဲ မခံနိုင္ေတာ့
ဘူးထင္တယ္ ရြာအျပင္ကိုထြက္ေျပး
သြားတယ္ l ရြာထဲမွာလဲတိတ္ဆိတ္ေနတာပဲ
ရြာအဆက္နားက တဲစုေလး
ေလးငါးအိမ္မွာမီးေရာင္ေတြ႕လ
ဝင္ႀကည့္မွပဲ အေႀကာင္းစံုသိရတယ္
အဲဒီရြာက အရင္ကအရမ္းကို
စည္ကားတဲ့ရြာႀကီးတစ္ရြာျဖစ္
ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးပ်ံလြ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သဘက္ႀကီး
ျဖစ္ေနခဲ့တယ္တဲ့ l ေနာက္ေတာ့
ရြာထဲမွာလဲ
ဝမ္းေရာဂါ l ပုလိပ္ေရာဂါေတြျဖစ္ျပီး
လူေတြအေသအေပ်ာက္မ်ားလာေတာ့
တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ေျပာင္းေျပးက်တယ္ l
တစ္ခ်ိဳ႕လဲမိသားစုလိုက္ေသက်
လူေတြလဲေႀကာက္ေႀကာက္နဲ႕ေျပး
ခ်ိန္မရဘူးတဲ့ေနာက္ေတာ့ရြာပ
တဲ့အထိကိုျဖစ္သြားတယ္ l ရြာထဲမွာ
ေနတဲ့သူဆိုလို႕သူတို႕အိမ္စု
က်န္ခဲ့တယ္သူတို႕ရြာသားေတြက
ခရစ္ယာန္ေတြမ်ားတယ္ေလ
သူတို႕လဲ ရြာပ်က္သြားျပီး
ေနာက္ပိုင္း ညဘက္ဆို သရဲ l
တေစၧေတြေလ်ွာက္သြားေနက်တယ္
လို႕သူတို႕ကေျပာတယ္ l သူတို႕
ကေျပာေသးတယ္ သူတို႕ရြာပ်က္ရတာ
သဘက္ႀကီးကစားလ္ုိ႕ပ်က္ရတယ္
ဆိုတဲ့အေႀကာင္းေျပာတယ္ သူတို႕ေတြမွာလဲ ့
တစ္ရပ္တစ္ရြာေျပာင္းေျပးဖို
ေသးလို႕မေျပာင္းရေသးေႀကာင္း
တယ္ ငါ့ကိုလဲရြာကိုဘာလာလုပ္
တာလဲဆိုတဲ့အေႀကာင္းေမးတယ္ေလ
'' ငါလဲအေႀကာင္းစံုေျပာျပလိုက္
''သူတို႕ဆိုသဘက္ႀကီးရန္ကိုေ
ညဘက္မထြက္ရဲေႀကာင္းေျပာတယ္ေ
ငါ့ကေတာ့မေႀကာက္ေႀကာင္း ေျပာေတာ့
သူတို႕က ဘာလို႕မေႀကာက္တာလဲလို႕ေမးတယ
ေလ ငါလဲေျပာျပလိုက္တာေပါ့
အဲဒီမွာပဲ သူတို႕လဲ သမၺဳေဒၵဂါထာ
တန္ခိုးႀကီးမားေႀကာင္း l ငါတို႕ဗုဒၶသာသည္သာကိုးကြယ္ရ
အစစ္အမွန္ျဖစ္ေႀကာင္းသိသြား
မနက္မွာေတာ့ သူတို႕လဲ ငါတို႕
ဗုဒၶဘာသာကိုကူးေျပာင္းသြားတ
ငါလဲ သမၺဳေဒၵဂါထာရဲ႕တန္ခိုးႀကီးမ
ပံုကိုသိသြားခဲ့တယ္ ''
ီ
'' ငါလဲအဲဒီရြာမွာတစ္ညအိပ္ျပီး
ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ တစ္ရြာလံုးကို
သမၺဳေဒၵဂါထာပတ္ရြတ္ l ေရမန္းေတြဖ်န္း
ေပး l ပရိတ္ႀကိဳးေတြ လုပ္ေပးျပီးေတာ့
မွပဲရြာျပန္ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ ''
''အဲဒါပဲသမီးေရ ''
''စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါတယ္
အဘိုးရယ္ ''
'' ေအးပါ ငါ့ေျမးရယ္ ''
@@@@@@@@@@@@@@@
ေရာက္လ်ွင္ဦးခ် ကုသိုလ္ရ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ျပန္လ်ွင္ရွိခိုး ကုသိုလ္တိုး
~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေစတီေက်ာင္းတိုက္ ေရာက္လာခိုက္၌
တုမဲ့ဘုန္းေမာ္ ျမတ္ဇိေနာ္ နွင့္
ထင္ရွားရွိရာ ေထရ္သံဃာအား
ေရာက္လ်ွင္ဦးခ် ကုသိုလ္ရ၍
ျပန္လ်ွင္ရွိခိုး ကုသိုလ္တိုးဟု
မဟာေထရ္မ်ား မိန္႕ေဟာႀကားသည္
က်င့္နိုင္သူတို႕ေကာင္းဖို႕
ျပီးပါျပီ
အားလံုးပဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕
Source-Thin Thin Mon
ံ
